بطالت

روزهام داره به بطالت بیشتر میگذره،هربارم که میام برم لپتاپ بگیرم،شروع کنم برنامه نویسیرو،یه اتفاقی میفته که مجبور به صبر میشم،هیچ اتفاقیم نمیفته ولی صبر،صبر و صبر،و این کلافه کنندس،یکی دو روز پیش داشتم زندگینامه افراد موفق و میخوندم،رسیدم به کریس گاردنر،کسی که از صفر شروع کرد،از سن من،برام قابل تحسین بود،هیچ وقت نباید آ دم خودش فرصتهارو از خودش بگیره و این زمانی میسره که نا امیدی و بذاره کنار،الان دلم میخاس کار خودمو داشته باشم،اون روز رفتم یه تابلو معرق قدیمی که داشتم و پلی استر کنم،هزینش گفت میشه هشتاد تومن،بعد اصلا مسایلی پیش اومد نشد بدم درستش کنن ولی این یه تابلو،هر تابلویی که بخای درست کنی و کامل کنی و قاب بگیری و آ ماده بشه برا فروش تازه اگه بره،قبلش باید هزینه داشته باشی مگه اینکه سفارش کار بگیری،هوممم،منم که استاد نیستم که،دیگه چی؟گیر افتادم،کار خوبم گیر نماد،حوصله کار کردن واسه دیگرانم ندارم،این بازاریابی شبکه ای ها هم کلا هیچی،نمیدونم چرا تو ایران هرکی تو.اینکاره رو.تا دهن باز میکنن حرف بزنن میتونی بفهمی راجع به.چی.میخان همه حرف بزنن،همه شبیه هم،جملات تکراری،استایل تکراری،کلا زیادی تابلو مثل ربات میشن،نمیدونم چرا،خوب من چه کنم؟با کاسه چه کنم چه کنم؟