ترک وبلاگ خونی

عادت پیدا کرده بودم که وبلاگهارو بخونم،بعضیهاش که واسم جالب بود و دنبال کنم ولی دیگه حوصله اینکارم ندارم،ترجیح میدم تو حال خودم باشم،بیام بنویسم،که حرفها تو دلم غم باد نشه،آ خ آ خ گشنمه،امروزم سحری بیدار نشدم،البته فک میکنم دو روزی که سحری نخوردم بهتر بودم،ودیگه اینکه چقد خوبه آ دم با خودش حرف بزنه،خودشو آ روم کنه،خودشو دلداری بده،میدونی کاش یاد بگیرم این مسیله رو که کسیکه بهت بدبینه مشکل اونه،نه من،وقتی من کاری نکردم چرا باید ناراحت بشم؟ولی خوب دلم میشکنه،شاید یه دلیل بیشتر ناراحتیم اینه که وقتی احساساتی میشم خیلی احمق میشم و فک میکنم همه چیو دارن راست میگن،آ قا شکستم دیگه،فقط دارم مینویسم که آ روم شم،